Ik krijg de laatste tijd vaak de vraag, hoe doe je dat allemaal? Hoe voel je je nu echt? Of: ik zie niks aan je, je lacht nog steeds! Ik vertel je hoe mijn burn-out echt voelt op sommige dagen….
Als er iemand is die nooit burn-out zal krijgen, ben ik het wel. Dacht ik dus vóór mijn burn-out. Ik had deze echt niet zien aankomen en daardoor kwam de klap extra hard aan. Een totale identiteitscrisis. Falen. Ik heb een burnout. Ik. Hoe dan? Ik verloor mijn zelfvertrouwen, mijn kracht en alles in een. Ik zat daar, onderaan de put. Helemaal alleen.
IK BEN EEN LOSER
Een burn-out geeft je per direct een enkeltje identiteitscrisis. Ik voel mij zwak, emotioneel, uitgeput, kwetsbaar en niet in staat tot normaal functioneren. Alsof er letterlijk een black-out plaats vind in mijn hoofd. Ik ben ambitieus, enthousiast en had een boost zelfvertrouwen. In mijn werk wilde ik altijd de beste en de leukste zijn. Thuis wilde ik perfect zijn. Goed je best doen, anders ben je niemand.
Ik dacht dat ik een sterke krachtige vrouw was die alles aan kon…
Maar het was nooit goed genoeg. Dus moest ik er steeds een schepje bovenop doen. Nog een project erbij, nog een extra taak, maar ik deed het even graag en met plezier en zoals altijd met enthousiasme. Altijd en eeuwig opzoek naar bevestiging, waardering of erkenning. Twee jaar lang heb ik mijn ass er vanaf gewerkt om uiteindelijk door te breken en mijn baan te kunnen opzeggen voor Charlie’s Kitchen.
Mensen waren gewend geraakt aan wat ik allemaal deed. Het leek alsof het niets bijzonders was, even een fotootje plaatsen… En dat ik elke nacht tot 1 uur zat te studeren naast mijn fulltime baan werd als normaal gezien. Maar ik wilde bijzonder zijn, ik wilde erkenning (studie), ik wilde waardering (campagnes). Thuis nam mijn betrokkenheid af, ik werd cynisch. Uit zelfbescherming, om de pijn en de teleurstelling niet te voelen. Ik was toch niet goed genoeg, vond ik. Dat doet pijn, want deze gedachten had deze positiviteitsgoeroe nog nooit gehad!
KEEP ON SMILING
Het maandenlange racen in een formule 1 eindige in een crash. Ik werkte hard, maar het leek alsof er steeds minder uit mijn handen kwam. Dus werkte ik nog harder, ik moest en zou presteren. Toen begon de neerwaarts spiraal.
Ik maakte fouten. Vergat letterlijk alles. Mensen die dichtbij stonden stootte ik af. Ik werd bang voor ze. Bang om ze teleur te stellen, ik stel immers niks voor… Je voelt je letterlijk de gebeten hond. Alles voelt als een aanval. Diep heel diep van binnen zit het “ik ben niet goed genoeg” vast geroest!
Ik ben op een slechte dag zeer prikkelbaar en kortaf. Val uit om het minste of geringste. Ik krijg soms woede-uitbarstingen, gevolgd erge schuldgevoelens. Of zit huilend achter mijn laptop, ik voel mij gefrustreerd en in de steek gelaten door mijn lichaam. Door iedereen.
Uiteraard begon mijn lichaam ook uit te vallen. Het begon met buikpijn, hoofdpijn en slecht slapen. Maar het werd erger door vocht vasthouden, hartkloppingen en ga zo maar door. Ik kon op een dag gewoon niet eens meer sporten, want alles aan mijn lichaam deed pijn. ALLES, ik voel mijn botten, mijn hart en mijn huid die brandt.
LICHAAM, WAT DOE JE MIJ AAN?
Zo’n pijn en extreme vermoeidheid voelen is heftig, als je moe bent ontstaan angst en onzekerheid en gaat dat stemmetje in je hoofd extra werk doen. Charlotte je bent het niet waard. Laat iedereen los, ga onder je deken liggen en blijf maar daar. Niemand wil jou. YOU SUCK. Die gedachten geven je een benauwd gevoel, een pijn op de borst en een hoge ademhaling. Dit zorgde bij mij voor een soort hyperventilatie, ik heb dat blijkbaar in mij. Mijn hersenen krijgen niet genoeg zuurstof op de realistische kant, waardoor ik dingen voel en zie die er niet zijn. De paniekaanval. Ik krijg een hartstilstand. Ik heb een hersenbloeding. Zie je, mijn arm tintelt ik ben niet oké. Ik ga dood. Ik heb een erge ziekte. De huisarts vertelde dat dit volkomen normaal is, ik ben niet depressief of gek, dit komt puur door de stress, vermoeidheid, uitputting en zuurstoftekort.
Ik voelde me continu moe. Op een bepaald moment word ik me erg bewust van mijn hartslag. Het leek alsof ik bij het minste of geringste buiten adem raakte en mijn hart op hol sloeg. Avond aan avond lig ik angstig in bed ook mijn hartslag te voelen. Misschien word ik niet meer wakker…. De paniek is niet te beschrijven. Ik weet toch wat ik voel? Of toch niet…
MIJN LICHAAM HEEFT ME IN DE STEEK GELATEN
Of ik dat nu wil of niet. Ik voel me in de steek gelaten door mijn eigen lichaam. Ik kan het niet meer. Iedereen vind me vast een loser, een aansteller…of waardeloos. Met zweet in de handen en een bonzend hart heb ik mijn verhaal gedaan, huilend achter de PC. Voor degene die hem nog niet hebben gelezen: “Een burnout, terwijl je je beter voelt“.
Ik hoop door middel van mijn artikelen dat mensen die in hetzelfde schuitje zitten zich minder alleen voelen, want geloof me, je voelt je eenzaam in zo’n periode. Maar dat ben je niet, heel veel mensen hebben last van een burn-out en deze klachten. Ik kan nog uren huilen, bang dat het nooit meer goed komt… Zeg nu eerlijk, als je dit leest komt het vrij slecht over. Maar zo voelt een burn-out, je bent leeg en je reservetank is ook leeg. En ja, al deze klachten zijn ‘normaal’ bij een burn-out. Je hersenen zijn overgevoelig, je ziet alles sterker, hoort meer, ruikt meer en heb 1000 keer meer gedachten.
Mijn therapeut vind het een wonder hoe ik nog kan functioneren op sommige dagen, maar ze zegt ook dat ik rete sterk en positief ben en dit kan. In mijn vorige blog, “Een burnout, hoe nu verder” vertelde ik jullie hoe ik stappen heb gemaakt en waarom ik alles nu een stuk positiever zie. Ik geloof dat alles met een reden gebeurt, deze burn-out geeft mij o.a. mooie inzichten gegeven. Eén van deze inzichten deelde ik in “Een brief aan de oude Charlotte“. Want ik word nooit meer zoals ik was, ik word de 2.0 versie. Hoe mooi is dat? Door de burn-out kan ik groeien als mens, groeien als persoon en mijn grenzen bepalen. Ik ga hier sterker uitkomen!
JE BENT NIET ALLEEN!
Blog geschreven in eind 2017
PS: in kleine stapjes naar meer balans, rust in je hoofd en lijf? Neem dan een kijken op www.echtinbalans.nl